Kevin Ayers

In zijn boek The Best Music You’ve Never Heard wijdt Nigel Williamson een heel hoofdstuk aan de Brit Kevin Ayers, een van de oprichters van Soft Machine – de jazzprogband die hij al snel weer verliet om naar Ibiza te vertrekken, en soloplaten te gaan maken. Over de eerste, Joy of a Toy (1969), waarop het nummer ‘Lady Rachel’ staat, schrijft Williamson:

Joy of a Toy was a sumptuous affair, full of great melodic, witty songs sung in a lazy, sensuous baritone and it has endured far better than the jazz-prog sound that Soft Machine pursued after Ayers’ departure.

Na Joy of a Toy volgde tot Ayers’ dood in 2013 een reeks albums, waarvan vooral de eerste handvol hem een cultstatus opleverden die te vergelijken is met die van Pink Floyd-oprichter Syd Barrett, met wie Ayers ook nog even samenwerkte. De Britse popjournalist Nick Kent noemde Kevin Ayers en Syd Barrett “the two most important people in British pop music. Everything that came after came from them.”

• Kees van der Zwan

Het

De Amsterdamse beatgroep Het viel op door hun mod-achtige uiterlijk (dat deed denken aan dat van hun Engelse collega’s van The Who en The Small Faces), door hun stunts (ter promotie van een single zetten ze ooit een bed op de Dam), maar vooral ook door hun Nederlandstalige songteksten, die vol maffe wendingen zaten.

Ze ontwikkelden een heel eigen hip soort taaltje. Een greep uit de Het-woordenlijst, afgedrukt op de hoes van hun single ‘Kejje nagaan’: glimknoop (‘agent’), flep (‘geweldig’), prop (‘het einde’), natels (‘meisjes’), luider (‘versterker’), petjes (‘haren’), dril (‘gek’), tramme (‘waardeloze’) en kwekken (‘zingen’).

Van deze woorden is sindsdien niet veel meer vernomen – op één na: vogels, voor ‘jongens’. Later in de jaren zestig, in de flowerpowertijd, werd dat nog veel gebruikt, vooral ook in combinatie met hippe: hippe vogels. En uiteindelijk heeft vogel zich in deze betekenis ook genesteld in Van Dale.

• Kees van der Zwan