Van Keats naar Biesheuvel

• Kun je dit sonnet in het Nederlands vertalen?
To Sleep

O soft embalmer of the still midnight,
Shutting, with careful fingers and benign,
Our gloom-pleas'd eyes, embower'd from the light,
Enshaded in forgetfulness divine:
O soothest Sleep! if so it please thee, close
In midst of this thine hymn my willing eyes,
Or wait the "Amen," ere thy poppy throws
Around my bed its lulling charities.
Then save me, or the passed day will shine
Upon my pillow, breeding many woes,—
Save me from curious Conscience, that still lords
Its strength for darkness, burrowing like a mole;
Turn the key deftly in the oiled wards,
And seal the hushed Casket of my Soul.


• Naar Slapen

O zachte balsemer van de stille nacht,
Voorzichtig sluitend met milde hand,
Onze sombere ogen, in schaduw gebracht,
Vergetelheid door goddelijke stand:
O zoetste Slapen! Sluit, als het je belieft,
Tijdens dit gezang mijn willige ogen dicht,
Of wacht op de "Amen", eer jouw papaver lief
Rondom mijn bed zijn wiegende goedheid richt.
Red mij dan, anders zal de voorbije dag
Op mijn kussen schijnen, smarten brengend groot,
Red mij van nieuwsgierig Geweten, dat steeds mag
Heersen in het donker, gravend als een mol;
Draai het slot behendig in geoliede sloten,
En verzegel de rustige kist van mijn ziel.

• Kun je hier een verhaal van maken in de stijl van J.M.A. Biesheuvel?

• Ik zal proberen een verhaal in de stijl van J.M.A. Biesheuvel te schrijven gebaseerd op het sonnet "To Sleep".

Slapen

Er was eens een man die geen rust kon vinden in de nacht. Hij lag te woelen in zijn bed, zijn ogen wijd open, starend naar het plafond. De uren tikten weg, terwijl hij piekerde over alles wat hij die dag had gedaan, en alles wat hij de volgende dag moest doen.

Op een nacht besloot hij dat het genoeg was. Hij kon zo niet doorgaan, hij had rust nodig. Dus bad hij tot de goddelijke slaap, smeekte om zijn verlossing van deze slapeloosheid.

En wonder boven wonder, de slaap kwam. Niet zomaar een slaperigheid die over hem heen viel, maar een zachte omarming die zijn lichaam en geest omhulde. Hij voelde hoe zijn ogen zwaarder werden, hoe zijn ademhaling rustiger werd, hoe zijn gedachten vervaagden.

Het was alsof een zachte balsem zijn ziel had genezen, hem had bevrijd van zijn zorgen en angsten. Hij sliep diep en rustig, zonder enige onderbreking. Toen hij ontwaakte, voelde hij zich verjongd en verfrist, als een nieuw mens.

Maar de man wist dat de slaap een gevaarlijke vriend kon zijn. Als hij niet voorzichtig was, zou hij hem in zijn greep houden en hem nooit meer laten gaan. Dus smeekte hij de slaap om hem te verlaten voordat het te laat was, voordat hij gevangen werd genomen door zijn charmes.

De slaap, zo zachtmoedig als hij was, gehoorzaamde de man en vertrok. Maar hij liet een geschenk achter, een herinnering aan de vrede die hij had gebracht. En de man wist dat hij, als hij ooit weer worstelde met slapeloosheid, alleen maar hoefde te bidden tot de slaap, en hij zou worden verlost.

•dank
•Graag gedaan! Als je nog andere vragen hebt, stel ze gerust.


[En hier nog de vertaling van het gedicht door DeepL]

Om te slapen

O zachte balsemer van de stille middernacht,
Sluit, met zorgvuldige vingers en goedaardig,
onze sombere ogen, beschermd tegen het licht,
Omringd door goddelijke vergetelheid:
O, zachtste slaap, als het U behaagt, sluit...
In het midden van deze hymne mijn gewillige ogen,
Of wacht op het "Amen," voordat uw klaproos...
rond mijn bed zijn rustgevende liefdes.
Red me dan, of de voorbije dag zal schijnen...
op mijn kussen, die veel ellende veroorzaakt...
Red mij van het merkwaardige geweten, dat nog steeds...
zijn kracht voor de duisternis, gravend als een mol;
Draai de sleutel behendig in de geoliede deur..,
en verzegel de stille kist van mijn ziel.