Over 'Veel Mooier Dan Het Mooiste Schilderij'
Veel Mooier Dan Het Mooiste Schilderij
tekst en muziek: Han Dunk (1944)
Over Han Dunk (1909 - 1996 ) las ik in "Ik heb het lied al honderdmaal gezongen" van Co de Kloet en Leo Boudewijns , Baarn 2003 het volgende:
"Han Dunk was een productieve tekstschrijver die tot op hoge leeftijd - hij was van 1909 - zijn best deed zijn liedjes te slijten. Daartoe resideerde hij veelvuldig in het bekende restaurant He t Ho f van Holland in Hilversum, waar hij die relaties ontving die in het Hilversumse promotiecircuit invloed hadden.
Hij behoort tot de schrijvers die de oorlogsjaren hebben meegemaakt, een periode waarin het Nederlandse lied welig tierde, aangezien zingen in het Engels verboden was.
Eddy Christiani: 'De grootste triomf was voor het Nederlandse lied. Plotseling bleken er talloze mensen te bestaan die heel aardige Nederlandse liedjes konden maken. Het enge levenslied was passé. Iedereen scheen te begrijpen dat men in deze ellendige tijd geen behoefte meer had aan dooie moeders, witte rozen, kerkhofmuren en werkloze handen. Lieve meisjes en mooie oorden werden bezongen, de romantiek bloeide op als nooit tevoren. Ook ik begon er aardigheid in te krijgen, legde me er bij neer dat ik geen Engels meer mocht zingen en ik begon zelf ook liedjes te maken. Han Dunk nam mijn Sunny Madeira mee naar huis en kwam terug met: O, zonnig Madeira, Land van liefde en zon, Ik wou dat ik daarheen Met jou reizen kon. Daarna ben ik belachelijk populair geworden.'
Han Dunk heeft in die oorlogsjaren onsterfelijke regels geschreven in misschien niet altijd zo onsterfelijke liedjes:
'Een ogenblikje stilte in een wereld vol lawaai', 'Als op Capri de rozentuinen bloeien', 'Veel mooier dan het mooiste schilderij, ben jij, mijn lieveling, ben jij', en niet te vergeten 'Eens zal de Betuwe in bloei weer staan', het liedje dat dé bevrijdingshymne zou worden, meer nog dan 'Hier zijn de appeltjes van oranje weer' of 'Cheerio, cheerio, in Holland daar zingen ze zo'."
• Jacques Klöters
tekst en muziek: Han Dunk (1944)
Over Han Dunk (1909 - 1996 ) las ik in "Ik heb het lied al honderdmaal gezongen" van Co de Kloet en Leo Boudewijns , Baarn 2003 het volgende:
"Han Dunk was een productieve tekstschrijver die tot op hoge leeftijd - hij was van 1909 - zijn best deed zijn liedjes te slijten. Daartoe resideerde hij veelvuldig in het bekende restaurant He t Ho f van Holland in Hilversum, waar hij die relaties ontving die in het Hilversumse promotiecircuit invloed hadden.
Hij behoort tot de schrijvers die de oorlogsjaren hebben meegemaakt, een periode waarin het Nederlandse lied welig tierde, aangezien zingen in het Engels verboden was.
Eddy Christiani: 'De grootste triomf was voor het Nederlandse lied. Plotseling bleken er talloze mensen te bestaan die heel aardige Nederlandse liedjes konden maken. Het enge levenslied was passé. Iedereen scheen te begrijpen dat men in deze ellendige tijd geen behoefte meer had aan dooie moeders, witte rozen, kerkhofmuren en werkloze handen. Lieve meisjes en mooie oorden werden bezongen, de romantiek bloeide op als nooit tevoren. Ook ik begon er aardigheid in te krijgen, legde me er bij neer dat ik geen Engels meer mocht zingen en ik begon zelf ook liedjes te maken. Han Dunk nam mijn Sunny Madeira mee naar huis en kwam terug met: O, zonnig Madeira, Land van liefde en zon, Ik wou dat ik daarheen Met jou reizen kon. Daarna ben ik belachelijk populair geworden.'
Han Dunk heeft in die oorlogsjaren onsterfelijke regels geschreven in misschien niet altijd zo onsterfelijke liedjes:
'Een ogenblikje stilte in een wereld vol lawaai', 'Als op Capri de rozentuinen bloeien', 'Veel mooier dan het mooiste schilderij, ben jij, mijn lieveling, ben jij', en niet te vergeten 'Eens zal de Betuwe in bloei weer staan', het liedje dat dé bevrijdingshymne zou worden, meer nog dan 'Hier zijn de appeltjes van oranje weer' of 'Cheerio, cheerio, in Holland daar zingen ze zo'."
• Jacques Klöters
posted by Krupke at 1:51 PM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home