Overdenking bij 'Mooi' van Maarten van Roozendaal

Zo'n bespiegelend lied is eigenlijk een monoloog. In het cabaret van vroeger werd zo'n lied 'gezingzegd'. Half peinzend uitgesproken waarbij de begeleider 'souligneerde', heel vrij een mooie melodie speelde die steeds knap bij het einde van de gesproken regel uitkwam. Herinner je je Corry Vonk met Het konijn is dood? Of Wim Kan met het aangrijpende Er leven haast geen mensen meer? Eigenlijk deed Maarten van Roozendaal dat ook wel op een andere manier en Theo Nijland nu nog. Niet op de muziek zingen, maar tekst zeggen over de muziek heen.

• Jacques Klöters