Teflonbaby -- Marjan Berk

Teflonbaby - door Marjan Berk

Oma Kees staat een beetje ontregeld naast haar bed haar ochtendjas dicht te knopen. Dan dringt het tot haar door dat de Baron bezig is haar een compliment te maken. Hij had haar de vorige week ook verteld, dat hij voor moederdag iets van chocola voor haar had gekocht.. .maar dat vergat hij steeds weer mee te nemen. De beleving van tijd is bij de Baron persoonlijk ingekleurd, hij verrast mij voortdurend met zijn opvattingen hierover.
Nu hij zijn hart zo voor me opent, spreekt ze hem er maar eens op aan. "Zeg Baron, heb je nou die moederdag-chocola die je voor me had gekocht eindelijk meegebracht?"
"Eh...nee.."
Hij pakt een rood potlood van de tafel en zet een stip op zijn hand. "Zo. Dat kan je er niet afwassen. Dan ik het niet meer vergeten. Volgende week!" Mijn pogingen om hem aan het lezen te krijgen heb ik voorlopig opgeschort. En dan doet zich ineens de gelegenheid voor om het geschreven woord aan hem te slijten. Wanneer ik hem ,s ochtend por en met honingzoete stem probeer te bewegen zijn bed te verlaten, en zelfs het beloofde gebakken ei geen prikkel meer vormt zijn benen over de rand te slaan, krijg ik een ingeving. Zojuist een verrukkelijk oergeestig gedicht van Remco Campert herlezen. Ik grijp de bundel, die nog naast mijn bed ligt, zoek het op. Hier: "De eerste keer".
Ik zet mijn voordrachtstem op en begin: "De eerste keer ging ik met je mee naar je kamer daar zou het gebeuren..."
Er steekt een slaperig hoofd omhoog. "Hé?"
Ik ga gewoon door. Zie je wel, wanneer er erotiek in de lucht hangt, worden ze wel wakker! Ik spreek nu iets luider: "Zo ging het dus ik trok traag mijn schoenen uit was in verwarring: zou ik mans genoeg zijn die eerste keer?"
De Baron verheft zich van zijn legerstee, zit nu op de rand van zijn bed. "Wat is dat in 's hemelsnaam oma Kees?"
Ik laat mij niet afleiden, het gedicht begint te werken, ik lees verder: "de eerste keer zweette ik als een otter in zo,n worsteling onbehouwen en teder bewoog mijn lichaam eerder niet in het zoete bloed van onze stukgebeten monden kwamen zoals nooit meer later lust en liefde samen." De Baron zit rechtop. "Wat is dat voor een boek?"
Ik laat mij niet stoppen, lees bevlogen en luid verder, dan het laatste couplet: "de eerste keer dat gevoel van ruimte die om mij vroeg hoe de wereld eindelijk voor me openlag alle steden toegankelijk de wijdste zee bevaarbaar de hoogste berg te beklimmen niets hield me meer tegen het liefst ging ik meteen op weg"
Ik stop heel even, voordat ik de meesterlijke grap aan het eind loslaat op mijn kleinzoon: "Maar eerst nog de tweede keer!."
De Baron is klaar wakker en grist het Campertbundeltje uit mijn handen. "Te gek! Mag ik het van je lenen" Het zaad is gezaaid. Het ei is gelegd. Poëzie werkt!